Geplaatst op:30-12-2017
Bijgewerkt op:30-12-2017 16:01

Krokodillentranen vanuit gemeente Montfoort over de verbroken samenwerking met IJsselstein

Het huidige college van B&W van Montfoort/Linschoten lijdt aan een chronische cognitieve dissonantie en de meeste “makke” schapen (raadsleden) blaten gewillig mee.

In 2014 ging het voltallige college akkoord met de ambtelijke samenwerking met IJsselstein onder voorwaarde dat het proces goed gemonitord moet worden.

Lang heeft het college de gemeenschap voorgehouden dat er niets aan de hand was en dat de samenwerking crescendo verliep. Er moest weliswaar een ‘focustraject’ worden gestart om wat tegenvallers te kanaliseren maar ook daarop kwam geen vervolg.

Enerzijds is wellicht een verzachtende omstandigheid dat Montfoort in een korte periode 3 burgemeesters heeft gekend doch anderzijds is duidelijk geworden dat de verslaglegging zeer pover was en de nieuwkomers zich slecht konden inlezen.

De verantwoordelijke wethouder voor deze samenwerking heeft alle besprekingen bijgewoond en de raad en inwoners steeds sussend toegesproken. Ook leek de wethouder blind voor alle ontwikkelingen binnen IJsselstein.

Een aantal weken verscheen er een artikel in het NRC dat er nog geen enkel project “ambtelijke samenwerking” tussen zelfstandige gemeenten was gelukt maar steeds op een deceptie zijn uitgelopen.

Ja, achteraf worden er specialisten ingeroepen om het falen te registreren. Het organiseren van een samenwerkingsverband is een vak en kan niet worden overgelaten aan een gemeentesecretaris van een van de 2 partijen. Het idee om ambtenaren van autonome gemeenten in een hok te stoppen zonder vooraf een duidelijke structuur te bedenken is absurd.

De Moraal van het verhaal

De samenwerkingsactie is mislukt, het zwartepieten is begonnen en het college zit verongelijkt in een hoekje te kniezen.

Mijn advies aan het college: kijk eens in de spiegel!

Ad Zijlstra

Montfoort