Geplaatst op:02-12-2013
Bijgewerkt op:02-12-2013 18:39

v.v. Montfoort opnieuw reuzendoder dankzij “polletje“ Verweij

“Matig Montfoort, negatieve spelopvatting en slecht veld  in een troosteloze entourage” het zijn slechts enkele trieste kreten, opgemaakt door de lokale clubcorrespondent  van VVA’71 na afloop van de wedstrijd tegen de v.v. Montfoort.

Het is het 2e seizoen, dat het bijeengekochte elftal uit het nietige Agterberg, onder de rook van Rhenen, meedraait in de Hoofdklasse A. Vorig seizoen speelde de ploeg lang mee om het kampioenschap en ook dit seizoen kon VVA’71 tot afgelopen zaterdag meedoen als het ging om de bovenste plaatsen.

Met 8 punten uit de laatste 4 wedstrijden lijkt Montfoort eindelijk het juiste ritme gevonden te hebben. Er wordt gescoord en het team voetbalt als een eenheid, 2 ingrediënten, die voor Montfoort de basis vormen voor succes. De ploeg van trainer Sluijs kent geen echte sterren en moet het hebben van een onverzettelijk collectief. Vorige week leverde dat tegen Quick Boys de volle winst op en de supporters hoopten op een soortgelijk scenario tegen het op de 3e plaats staande VVA’71.

Hoewel er, in vergelijking met de wedstrijd tegen de ploeg uit Katwijk, beduidend minder toeschouwers op het duel waren afgekomen, was er toch een gezellige ambiance op Sportpark Hofland. Is de ploeg uit Agterberg gewend om op een hobbelvrij veld te acteren, zaterdag werd er gespeeld op een natuurlijke mat met de welbekende oneffenheden, die later in de wedstrijd nog een belangrijke rol zouden spelen.

Met dezelfde 11 als het duel van de week daarvoor  startte Montfoort onder leiding van scheidsrechter d’Onorio, als vervanger van de zeer laat afgemelde Roelof Luinge, even na 14.30 uur.

De eerste minuten waren overduidelijk voor VVA’71, waarbij de dreiging vooral kwam van de supersnelle Siemen Eijkemans. Montfoort moest zich in deze beginfase beperken tot de counter en al na 9 minuten was het raak, maar dan wel in het voordeel van de thuisclub. Debutant Angelo Simone maakte een grover verdedigingsfout waar Miquel Ballo dankbaar van leek te profiteren. Leek, want bij het omspelen van keeper Skverer gleed de aanvaller weg. Met een uiterste inspanning wist hij toch de mee opgekomen Bilal Laoikili aan te spelen, die deze kans niet onbenut liet en Montfoort opnieuw vroeg in de wedstrijd op voorsprong bracht.

Op dat moment leek de wedstrijd een kopie van de week daarvoor, want ook nu was het VVA’71 dat vanaf dat moment joeg op de gelijkmaker. De Montfoortse verdediging kreeg echter steeds meer grip op de Agterbergse aanval en kwam niet echt in gevaar. Het venijn zat helaas voor de thuisploeg in de staart toen uiteindelijk Siemen Eijkemans uit een dood spelmoment de ploegen, tot op dat moment terecht, op gelijke hoogte bracht.

Je zou verwachten, dat VVA’71 in de 2e helft definitief zou toeslaan, maar niets was minder het geval. De felheid van voor de rust was totaal verdwenen en Montfoort kreeg daardoor steeds meer grip op de wedstrijd.

Daar waar de verdediging van Montfoort stond als een huis, liet de ploeg van trainer Henk v.d. Pol in verdedigend opzicht nog wel eens de nodige steekjes vallen. Het duurde echter tot de 70e minuut voordat op dat moment het betere spel van Montfoort werd vertaald in doelpunten. Een eerste inzet belandde op de paal en daar, waar de verdediging van VVA’71 stond te slapen, was middenvelder Joey van Ede er als de kippen bij om zijn ploeg opnieuw op voorsprong te zetten. 10 Minuten later was het invaller Max Verweij, die , evenals vorige week, zijn ploeg in veilige haven leek tespelen. Was het vorige week een schitterend diagonaal schot, ditmaal had de frêle aanvaller de hulp van een graspolletje nodig om keeper Skverer te verschalken.

In een laatste alles of nietspoging bracht Mathijs Boom met zijn doelpunt nog even de spanning terug in de wedstrijd, maar Montfoort bezweek niet onder de laatste aanvalsgolven en boekte opnieuw een belangrijke overwinning.

Met deze overwinning liet Montfoort opnieuw zien, dat het hebben van zwaar betaalde “amateurs” geen garantie is voor succes.

De ploeg van trainer Sluijs wordt afbraakvoetbal verweten, terwijl de tegenstander vergeet de fouten in eigen gelederen te zoeken. Na weken zoeken heeft trainer Sluijs een eenheid van zijn team gemaakt, wat bereid is te strijden voor elke meter. Het eventuele gebrek aan kwaliteit wordt ruimschoots gecompenseerd door een tomeloze inzet en dat is gelijkertijd de kracht van de “Orange Machine” En als het gaat om negatieve spelopvatting, was het op de counter spelen  in het verleden niet tot “Hogere kunst “ verheven ??

Montfoort beseft, dat er nog een lange weg te bewandelen valt. Het voorlopig op papier laatste grote obstakel staat aankomende zaterdag op het programma. Het betreft de wedstrijd tegen de amateurs van afc Ajax met in de gelederen de van Cambuur afkomstige Yuri Rose.Sleepte Montfoort vorig seizoen nog seizoen uit het vuur, dit seizoen zal het tegen de nummer 2 bijzonder moeilijk worden, maar gebleken is, dat niets onmogelijk is. De wedstrijd op De Toekomst begint om 14.30 uur.