|
|
Geplaatst op:26-01-2012
Bijgewerkt op:26-01-2012 18:50 Gouden bruidspaar Ansems- van den HeuvelBron: Nettie Kuijer, redactie RSMBurgemeester Jansen en persvertegenwoordigers brachten donderdag 26 januari een bezoek aan de heer en mevrouw Ansems - van den Heuvel die hun 50-jarig huwelijksfeest vierden.
Terwijl Gerrie druk was met koffie en gebak (nee geen mevrouw hoor, tegen de koningin zeggen ze mevrouw, maar tegen mij Gerrie) vertelde ze over het bijzondere talent van Joop: “Hij heeft zelf weer voor het gebak gezorgd. Daar is hij zo goed in. Dat heeft zo zijn voor en nadelen… Als er maar iets te vieren is, dan wordt Joop erbij gehaald!” En de gasten beaamden het volmondig, “Dit gebak daar kan je niet omheen!”
Joop werd geboren in Langbroek. Zijn ouders verhuisden in zijn jeugdjaren naar Utrecht, waar hij als 17- jarige ging werken in een banketbakkerij. Gerrie is opgegroeid in Utrecht
Ze leerden elkaar kennen door de vriendengroep van Joop met o.a. de broer van Gerrie. De groep ging geregeld zwemmen en daar, aan de oevers van het Amsterdam Rijnkanaal begon eerst een gewone vriendschap.
Joop werd als dienstplichtig marinier uitgezonden naar Indonesië. Vandaar schreef hij wekelijks een brief aan Gerrie. Na zijn diensttijd verstevigde de relatie zich en voelden ze “De klik.”
Het jonge stel trouwde, waarna ze “op kamers” gingen in Utrecht. Joop stopte als patisseriebakker en nam een baan aan bij de PTT. “Dat was financieel aantrekkelijker, en ook wel verantwoordelijk werk, met een eigen wijk, de Maliebaan.”
Gerrie werkte halve dagen op kantoor. Maar koos voor vrijwilligerswerk toen dat hele dagen kantoorwerk moest worden. 25 Jaar lang was ze actief bij de ISKB, een vrijwilligersorganisatie die werkt aan een laagdrempelige, duurzame ontmoeting tussen Nederlandse Utrechters en Utrechters die van oorsprong niet Nederlands zijn. Zij doen dit op een heel praktische en persoonlijke manier.
Nog steeds reist ze wekelijks een dagje naar Utrecht om daar buitenlanders te helpen integreren. “Heel eenvoudig, met mijn pen en bloknoot in een plastic tasje, bezoek ik de mensen thuis en tracht met hen te praten, soms met gebruik van handen en voeten door taalproblemen. Heel dankbaar werk. Vooral als ze verder inburgeren bij het ROC.”
Joop zingt bij twee koren, het Groot Nederlands Mannenkoor en de Gouwenstem. Met zes bussen werden de koorleden en hun echtgenotes vervoerd tijdens hun tournees naar o.a. Tsjechië en Frankrijk. “We zongen in kathedralen in Praag, en in de Notre Dame in Parijs. Prachtig."
Toen Joop met de Vut ging besloten ze om een huis te zoeken dicht bij hun dochter in Linschoten. In Montfoort voelen ze zich nu al jaren thuis, in hun prachtig gerenoveerde woning.
Het feest wordt later gevierd, een feestvakantie met de kinderen en kleinkinderen op Terschelling. Het eiland waar ze hun hart aan verloren hebben. “Het is ieder jaar weer een soort thuiskomen.”
|
|
|
|
